کوین ها،توکن ها و تفاوت هایشان با یکدیگر

باید گفت که اصطلاحات سکه یا همان کوین (coin) و توکن (token) واقعا با یکدیگر فرق دارند. اما رایج شده است که افراد از آن‌ها بجای یکدیگر استفاده می‌کنند. البته باید گفت علاوه بر تفاوت‌هایی که میان این دو اصطلاح وجود دارد، شباهت‌هایی نیز وجود دارد. در ادامه به صحبت درباره این موضوع که کوین چیست و توکن چیست خواهیم پرداخت.

 

کوین

کوین، پولی دیجیتال است که با استفاده از تکنیک‌های رمزگذاری ایجادشده و ارزش را در طول زمان ذخیره می‌کند. کوین درواقع یک معادل دیجیتالی پول است که بیت کوین مشهورترین نمونه آن است.

بیت کوین، مبتنی بر تکنولوژی بلاک چین است (دفتر کلی عمومی که در آن‌همه تراکنش‌ها قابل رویت‌اند). در این زنجیره داده‌ها به طور جمعی ذخیره و بین شرکت‌کنندگان شبکه بلاک چین به اشتراک گذاشته می‌شوند. تکنولوژی بلاک چین، شفافیت را تضمین می‌کند و احتمال کلاهبرداری نیز را کاهش می‌دهد.

برخی از کوین‌ها مبتنی بر پروتکل اصلی بیت کوین هستند مثل لایت کوین و برخی دیگر بر روی بلاک چین فعالیت می‌کنند مانند ارز ریپل و مونرو. توجه داشته باشید که کوین‌ها برای انجام کاری فراتر از عملکرد پول در نظر گرفته نشده‌اند. کوین‌ها دارای ویژگی‌های مشابهی با پول هستند:

 

قابل‌تعویض‌اند

قابل‌تقسیم‌اند

قابل‌پذیرش‌اند

قابل‌انتقال‌اند

ماندگار هستند

و عرضه محدودی دارند

مشخصه‌های اصلی کوین‌ها عبارتند از:

به بلاک چین باز عمومی متصل‌اند: به هرکسی این امکان داده می‌شود که به شبکه بپیوندد و در آن شرکت کند.

قابلیت ارسال، دریافت و استخراج دارند.

از کوین‌ها در چه مواردی استفاده می‌شود؟

معمولاً از کوین‌های دیجیتالی به عنوان یک پول واقعی استفاده می‌شود. نمونه‌ای از این کوین‌ها، همان ارز دیجیتال بیت کوین، لایت کوین و مونرو است. غالبا کوین‌ها، هدفی فراتر از کارکرد یک پول دیجیتالی ندارند. از موارد استفاده کوین‌ها می‌توان به چند مورد زیر اشاره کرد:

برای انتقال پول (می‌توانید با استفاده از کوین‌ها، ارزشی را دریافت و ارسال کنید)

به عنوان یک ذخیره کننده ارزش (می‌توان آن‌ها را ذخیره و بعداً با کالا یا ارزی دیگر مبادله کرد)

یک نوع “واحد” محسوب می‌شود (می‌توانید کالاها یا خدمات را براساس آن‌ها قیمت‌گذاری کنید)

برای مثال، می‌توان از بیت کوین برای پرداخت کالا و خدمات در سراسر اینترنت و بسیاری از مکان‌های دنیای واقعی نیز استفاده کرد. شما می‌توانید این ارز دیجیتال را برای مدت‌زمان طولانی ذخیره و بعداً آن را با چیز دیگری که ارزشش برابر است معاوضه کنید. به غیر از استفاده‌های پولی، بیت کوین هیچ کاربرد دیگری ندارد. اما کوین‌های دیجیتالی دیگری نیز وجود دارند که دارای ویژگی‌های بیشتری هستند. برای مثال:

اتریوم (ETH) برای انجام معاملات بر روی شبکه Ethereum استفاده می‌شود (به عنوان سوخت تراکنش‌ها). بر روی شبکه Ethereum می‌توان توکن ایجاد کرد، اما برای ارسال یک توکن همچنان به ارز دیجیتال اتریوم نیاز است که این‌ها هزینه‌های ماینینگ را تامین می‌کنند (به کامپیوترهایی پرداخت می‌شوند که در شبکه اتریوم به تائید تراکنش‌ها مشغول‌اند.)

در اختیار داشتن مقادیری از ارز دیجیتال دش (DASH) نیز به کاربران این امکان را می‌دهد تا در خصوص تصمیمات مهم شبکه Dash رای دهند.

 

همه چیز درباره بلاک چین و کاربردهای آن در زندگی

توکن

توکن دارایی دیجیتالی است که می‌تواند به عنوان یک روش پرداخت (در یک پروژه خاص)، عملکردهایی مشابه با کوین‌ها را انجام دهد، اما تفاوت کوین و توکن اصلی در این است که کوین، این حق را نیز به دارنده می‌دهد که در شبکه مشارکت نماید. توکن‌ها معمولاً بر روی پلتفرم یک بلاک ‌چین دیگر ایجاد می‌شوند.

توکن‌ها ممکن است بیانگر سهم یک شرکت باشند، برای کاربرد در یک اپلیکیشن یا پروژه‌ای خاص استفاده شوند و یا به عنوان دارایی‌های دیجیتال عمل کنند. به عنوان مثال، “بلیط یک کنسرت” یک توکن است که شما در یک‌زمان خاص و یک مکان خاص از آن استفاده می‌کنید.

شما نمی‌توانید به رستوران بروید و صورتحساب خود را با بلیط کنسرت پرداخت کنید، این بلیط فقط در سالن کنسرت ارزش دارد. توکن‌های دیجیتالی مشابه هستند و از آن‌ها فقط در یک پروژه خاص استفاده می‌شود. ایجاد یک توکن آسان‌تر از ایجاد یک کوین است، چراکه نیازی به ایجاد کد جدید و یا تغییر کد موجود ندارد و شما فقط باید از یک الگوی استاندارد از پلتفرم‌هایی مانند Ethereum استفاده کنید که مبتنی بر بلاک چین است و به هر شخصی این امکان را می‌دهد تا در طی چند مرحله توکن ایجاد کند. Ethereum اولین پلتفرمی بود که روند ایجاد توکن را ساده‌تر کرد.

 

انواع توکن

توکن‌ها انواع مختلفی دارند که در این طبقه‌بندی گنجانده می‌شوند که شامل:

توکن‌های امنیتی

این نوع از توکن‌ها بیانگر یک دارایی مانند مشارکت در منابع فیزیکی، شرکت‌ها، جریان‌های درآمدی و یا حق دریافت سود سهام است به لحاظ عملکرد، این توکن‌ها شبیه به سهام، اوراق ‌قرضه یا مشتقات هستند.

توکن‌های کاربردی

این دسته از توکن‌ها، دسترسی به کالاها و خدمات یک پروژه خاص را فراهم می‌کند. همچنین می‌توان از آن‌ها به عنوان نوعی تخفیف یا دسترسی ویژه به کالا و خدمات یک پروژه استفاده کرد.

توکن‌های پرداختی (کریپتوکارنسی‌ها)

معمولاً توکن‌های این دسته، هیچ کارکرد یا ارتباطی با پروژه‌های توسعه‌ای دیگر ندارند. در حالت کلی، هدف کریپتوکارنسی‌ها ذخیره ی ارزشی است (مانند پول نقد و طلا) که از طریق آن امکان خرید، فروش و سایر تراکنش‌های مالی فراهم می‌شود. این ارزها قصد دارند تا کارکردی مانند دلار و یورو داشته باشند، با این تفاوت که تحت حمایت دولت و یا هیچ نهاد دیگری نباشند.

توکن ها چگونه ساخته می‌شوند؟

برای ایجاد یک token در پلتفرم بلاک چین، استانداردهایی وجود دارد که تمام این ها را تیم بستر بلاک چین میزبان تعریف کرده است. در حال حاضر، اتریوم، میزبان حدود ۸۵ درصد از کل توکن هاست. برای ایجاد یک توکن در بستر بلاک چین اتریوم باید با زبان برنامه نویسی سالیدیتی (Solidity)، مهم‌ترین زبان برنامه نویسی بلاک چین کار کنید. لازم به ذکر است که استاندارد ساخت token در بستر بلاک چین اتریوم ERC-20 نام دارد.

تفاوت بین کیف پول توکن‌ و کوین

یک تفاوت مهم بین توکن و کوین، کیف پول و نحوۀ ذخیره‌سازی این دارایی‌های دیجیتال است. هر کوین، نیاز به یک کیف پول اختصاصی با آدرس اختصاصی دارد که در یک بلاکچین منحصر به فرد قرار دارد. یعنی کیف بیت کوین و اتریوم کاملاً از هم مجزا هستند و نمی‌توان برای مثال دارایی بیت کوین را به آدرس اتریوم ارسال کرد.

این قانون در مورد توکن‌ها صدق نمی‌کند. شما می‌توانید یک توکن مانند تتر ERC20 را به هر آدرسی در این شبکه ارسال کنید. گاهی ممکن است این دارایی در کیف پول آنلاین شما نشان داده نشود، اما تراکنش تایید شده و امکان دسترسی به آن وجود خواهد داشت، هرچند گاهی نیاز به دانش فنی دارد. در مقالۀ زیر مفصل درمورد کیف پول‌های ارز دیجیتال بخوانید.

تعریف ICO در ارزهای دیجیتال

در تعریف لغوی، اصطلاح ICO در ارزهای دیجیتال، از مخفف عبارت Initial Coin Offering و به معنی پیش‌فروش اولیه کوین است. در واقع ICO ها همان عرضه‌های اولیه بورس هستند اما در دنیای ارزهای دیجیتال. چگونه در ICO ها شرکت کنیم؟ آیا شرکت در عرضه‌های اولیه در ارزهای دیجیتال سودآور است؟ چه ابزارهای نظارتی برای کنترل آن‌ها وجود دارد؟ چگونه ICO های جدید را شناسایی کنیم؟ (در مقاله ای جداگانه از صفر تا صد ICO ها در ارزهای دیجیتال را باهم بررسی خواهیم کرد.)

مقایسه توکن (Token) و کوین (Coin) با چند مثال ساده

در مثالی دیگر، تصور کنید که یک زوج جوان برای شروع زندگی سرمایه اولیه برای خرید خانه را ندارند. این زوج مجبور می‌شود برای شروع زندگی یک خانه را از صاحب خانه اجاره کند و به صورت ماهیانه اجاره خانه را به صاحب خانه پرداخت کند. آن ها چه زمانی می‌تواند صاحب خانه شود؟ زمانی که درآمد آن ها به حدی برسد که اعتبار مالی آن دو به اندازه خرید یک خانه شود و همچنین در صورت داشتن سرمایه، ضرورت خانه دار شدن را بین خودشان حس کنند. اکثر توکن ها نیز پس از اینکه با واکنش خوبی از سمت کاربران مواجه شدند، مقدمات تبدیل شدن به کوین را مهیا می‌کنند.

البته که مقایسه  توکن ها با سایت هایی نظیر، سایت موزیک دقیق و درست نیست؛ چرا که زمانی که صحبت از سرمایه و پول مردم است، امنیت باید اولویت باشد. بنابراین توکن ها مانند کوین ها دارایی های مهمی هستند. از طرف دیگر، شاید تیم توسعه دهنده یک توکن، سرمایه اولیه راه اندازی دیتاسنترهای مختلف را داشته باشد اما ترجیح دهد برای شروع کار روی بستر بلاک چین یک کوین کار کند؛ بنابراین، قطعا این دو مثال، توضیح کاملی از تفاوت بین کوین و توکن نیست؛ اما تا حد زیادی منظور را می‌رساند.

صحبت پایانی

به طور کلی، تفاوت کوین و توکن را می‌توان در چند جمله خلاصه کرد:

کوین‌ها بلاکچین اختصاصی دارند اما توکن‌ها از بستر سایر بلاکچین‌ها برای فعالیت خود استفاده می‌کنند.

کوین‌ها معمولاً فقط واسطه معاملات هستند، اما توکن‌ها کاربردهای مختلفی در شبکه دارند.

هر کوین، نیاز به کیف پول و آدرس اختصاصی دارد، اما توکن‌ها را می‌توان در تمام آدرس‌های بلاکچین میزبان ذخیره کرد.

کارمزد شبکه در کوین‌ها، از خود کوین برداشت می‌شود، اما کارمزد توکن‌ها معمولاً از رمزارز بومی بلاکچین کسر می‌شود.

 

به مقاله قبلی هم سر بزنید:همه چیز درباره صرافی ارز دیجیتال و کاربردهای آن